Het huidige rapport is gericht op het beantwoorden van de vraag of Scientology, in historisch-religieuze wetenschappelijke termen, onder alle omstandigheden als een religie kan worden beschouwd. Het heeft niet gekeken naar een bepaald ontbreken van het “goddelijke” en “eschatologie”, noch naar de aanwezigheid van een gesystematiseerd ethieksysteem of hervormingspolitiek. Dat is niet gebeurd omdat noch het ontbreken van die kenmerken, noch de aanwezigheid ervan, nuttig is voor wetenschappelijke beoordeling.
Bij het vormen van een wetenschap van religies, sloot E.B. Taylor bij de definitie van religie, “het geloof in een opperwezen of in een oordeel na de dood” uit. In dit verband kunnen we in het geval van Scientology toevoegen dat er geen geringschattende weglatingen zijn, maar weglatingen die een religieuze structuur opbouwen die zowel theologie als de christelijke eschatologie overstijgt.
Ter illustratie geef ik een voorbeeld van een specifieke afwijking van de traditionele eschatologische lijn: met het concept van de thetan als onsterfelijk wezen, geheel buiten de beperkingen van een historische periode of levensduur, heeft de eschatologische discussie van “het einde” geen betekenis.
...dit rapport [beantwoordt] alle mogelijke juridische vragen door ondubbelzinnig te stellen dat
Scientology een religie is...
Concluderend kan gesteld worden dat wat Scientology herkenbaar maakt als religie als eerste haar gelijkenis met andere religies is (zoals al vastgesteld in dit rapport). Verder, en vooral in het licht van het westerse onderscheid tussen het “seculiere” en het “religieuze”, kan en moet alles wat er in Scientology wordt gezegd of gedaan, in onze cultuur alleen steekhoudend zijn als ze als religie wordt begrepen.
Om die reden beantwoordt dit rapport alle mogelijke juridische vragen door ondubbelzinnig te stellen dat Scientology een religie is – vanwege haar theoretische inhoud met het element van verlossing; vanwege haar ritueel van het losmaken van de geschiedenis; vanwege de bekerende impuls van profetische aard; vanwege de kerkelijke organisatie die, onder andere, haar eigen relatie met de organisatie van de landen bepaalt waar zij door de burgers wordt verwelkomd.
Dario Sabbatucci
12 december 1983
